Crossword clues for venire
The Collaborative International Dictionary
Venire facias \Ve*ni"re fa"ci*as\ [L., make, or cause, to come.] (Law)
A judicial writ or precept directed to the sheriff, requiring him to cause a certain number of qualified persons to appear in court at a specified time, to serve as jurors in said court.
A writ in the nature of a summons to cause the party indicted on a penal statute to appear. Called also venire.
Douglas Harper's Etymology Dictionary
1660s, elliptical for venire facias (mid-15c.), Latin, literally "that you cause to come," formerly the first words in a writ to a sheriff to summon a jury. See venue.
Wiktionary
n. 1 (context legal English) A venire facias. 2 (context legal English) A group of persons summoned by a writ of venire facias to appear in court for jury selection.
WordNet
n. (law) a group of people summoned for jury service (from whom a jury will be chosen) [syn: panel]
Wikipedia
Usage examples of "venire".
Caesar, etsi intellegebat qua de causa ea dicerentur quaeque eum res ab instituto consilio deterreret, tamen, ne aestatem in Treveris consumere cogeretur omnibus ad Britannicum bellum rebus comparatis, Indutiomarum ad se cum CC obsidibus venire iussit.
Tamen Senones, quae est civitas in primis firma et magnae inter Gallos auctoritatis, Cavarinum, quem Caesar apud eos regem constituerat, cuius frater Moritasgus adventu in Galliam Caesaris cuiusque maiores regnum obtinuerant, interficere publico consilio conati, cum ille praesensisset ac profugisset, usque ad fines insecuti regno domoque expulerunt et, missis ad Caesarem satisfaciendi causa legatis, cum is omnem ad se senatum venire iussisset, dicto audientes non fuerunt.
Sed posteaquam nonnulli principes ex ea civitate et familiaritate Cingetorigis adducti et adventu nostri exercitus perterriti ad Caesarem venerunt et de suis privatim rebus ab eo petere coeperunt, quoniam civitati consulere non possent, veritus ne ab omnibus desereretur Indutiomarus legatos ad Caesarem mittit: Sese idcirco ab suis discedere atque ad eum venire noluisse, quo facilius civitatem in offlcio contineret, ne omnis nobilitatis discessu plebs propter imprudentiam laberetur: itaque esse civitatem in sua potestate, seseque, si Caesar permitteret, ad eum in castra venturum, suas civitatisque fortunas eius fidei permissurum.
Per amore dell'umanità Fletcher si augurava che quella strada non fosse più battuta per molti anni a venire e aveva buoni motivi per sperarlo.