Find the word definition

Crossword clues for haar

The Collaborative International Dictionary
Haar

Haar \Haar\ (h[aum]r), n. [See Hoar.] A fog; esp., a fog or mist with a chill wind. [Scot.]
--T. Chalmers.

Wiktionary
haar

n. Coastal fog along the coast of North East England and Scotland bordering the North Sea.

Wikipedia
Haar

Haar may refer to:

  • Haar (fog), fog or sea mist (Scottish English)
  • Haar, Bavaria, a municipality near Munich, Germany
  • Haar (Westphalia), a hill range in North Rhine-Westphalia, Germany
Haar (fog)

In meteorology, haar is a cold sea fog. It usually occurs on the east coast of England or Scotland between April and September, when warm air passes over the cold North Sea.

Haar (Westphalia)

The Haar or Haarstrang is a ridge of hills on the southern edge of the Westphalian Basin in the German state of North Rhine-Westphalia. From a natural region perspective it is the southern, submontane part of the Hellweg Börde, which stands opposite the northern area of the Süder Uplands (which is the natural region of the Sauerland), north of the Möhne and Ruhr rivers.

Its highest elevation is the 391 m high Spitze Warte, which is situationed near Rüthen- Hemmern at the eastern end of the Haarstrang. Further west the crest of the ridge reaches heights of generally 200 to 250 m above sea level ( NN) and rises to about 100 to 150 m over the Ruhr and Möhne valleys in the south as well as the valley of the Lippe in the north separated by the Upper and Lower Hellweg, both parts of the Hellweg Börde.

<!-- The ca. 300 km² umfassende Haarstrang ist durchweg sehr landwirtschaftlich geprägt und hat seinen sehr ländlichen Charakter auch im westlichsten Teil, der den im Südosten von Dortmund und Teilgemarkungen anderer Ruhrgebietsstädte einnimmt, bewahrt.

Usage examples of "haar".

Het was een moeilijke taak, al kon zij nog zoo goed praten, en het was misschien tot het ongeluk van haar Georges, dat zij zoo pleitte, maar ach, de jongen was zoo verliefd, en misschien had hij het toch wel aan het rechte eind!

Paul Van Raat, en zijn vingers plooiden een langen, ijlen sluier, van goud en karmozijn, als een draperie om haar middel.

Uit de baren eener schuimende zee van gaas verrees een ruw, als uit wit marmer gehouwen kruis, waaraan een slanke witte vrouw zich in doodsgevaar vastklampte, terwijl haar voeten door een tulle golf werden oversproeid.

Even zag zij in de aangrenzende donkere kamer naar het witte bed van haar kind om, begon zich toen, zuchtende, te ontkleeden en liet de kanten japon, als een wolk van zwart, haar heupen afglijden.

Zoo klaagde zij voort met lossamenhangende zinnen, in haar nervoziteit geprikkeld door een avond eenzaam gemijmer in een overwarme kamer, steeds terugkomende op haar doelloos leven, dat zij voortsleepte als een vervelenden last, en er klonk iets in hare stem als verweet zij dit alles aan hem, aan Henk, aan haar zwager.

Die schoonheid verzorgde zij zeer, als een dierbaar juweel, dat men laat fonkelen en flonkeren, en deze aanhoudende zorg deed haar als verlieven op wat zij bevalligs aan zich vond.

In Eline, die, van een loom en lymfatisch gestel, behoefte gevoelde aan teederen steun en zachtkoesterende warmte, en wier zenuwen, fijn als de vezelen eener bloem, zelfs in hare weeke, als met fluweel gecapitonneerde omgeving dikwijls nog door den minsten tegenstand te ruw werden beroerd en te hevig geprikkeld, ontwikkelde zich uit angst eene terughoudendheid, die haar gemoed vulde met duizenden kleine grieven van heimelijk verdriet.

Eline zich op hare witte satijnen voetjes, in iets bezwijmelends van geur en licht, glijdend had laten medevoeren door een zachten dwang van haar cavaliers, en zich door slepende driekwartsmaten, als door teugen champagne had laten bedwelmen, later was zij tweemalen ten huwelijk gevraagd geworden, en had zij beide malen bedankt.

Van die aanzoeken behield zij de herinnering als van twee gemakkelijke triumfen, die toch een kalmen glimlach van eigenwaarde verwekten, en de heugenis der eersten vermocht zelfs somwijlen haar een lichten zucht te ontlokken.

En toch was er iets in zijn stem, in zijn blik, dat haar aantrok, in zijne vertrouwelijke gemoedelijke wijze van zijn, dat haar van steun sprak, zoodat zij soms het vage verlangen gevoelde, haar hoofd als moede op zijn schouder te leggen.

Nu echter herkende de moeder haar eigene dochter in het bevallige, onbewegelijke beeld, ginds voor haar.

Dan weende zij bitter om haar onvoldane verlangens, en zij wrong zich op den grond en strekte de armen uit naar een beeld dat haar niet duidelijk was.

Maar het was de eerste maal, dat zij haar zagen, nadat het bekend was geworden, dat haar engagement verbroken was, en zij moest zich wel dat pijnlijk kruisvuur van blikken getroosten.

Zij had zoo gaarne uitgeroepen, dat Freddy haar eens bekend had, hoe zij berouw gevoelde over hetgeen zij gedaan had, dien vorigen zomer.

Na de uitzending belde ze al haar kennissen op, met uitzondering van Kevin Quinn, die smeerlap.