What is "lagen"

Usage examples of "lagen".

Dolch und Speere lagen irgendwo auf jenen endlosen Nebelmooren, sein gutes Schwert war wohl versunken und geschmolzen in jenem stinkenden Pfuhl, der einmal ein Ungeheuer gewesen war.

Terwijl de servomotoren van zijn prothesen zoemden pakte hij de steentjes op die op tafel lagen en liet ze in een beker vallen.

Zijn neus was te lang en vormeloos, zijn ogen stonden te dicht bij elkaar en lagen diep in hun kassen waardoor hij een enigszins aapachtig uiterlijk kreeg, zijn tot een lach opgetrokken lippen en zijn rode krulhaar waren net krabbels in een kindertekening.

Henk was opgestaan en toen Gerard binnentrad, gevoelden zij zich alle drie verlegen voor den knecht over het plotseling afgebroken diner, over de glazen, die in scherven lagen.

In den Stunden, wo sie dann am Strande lagen und auf das Meer hinaussahen, war manch ein gewichtiges Wort gefallen.

Op het land vond ik het geheele embryonale haarkleed van het pasgeboren dier, een niet onbelangrijke hoop van zijdeachtig zachte, korte, maar golvende haren, die alle op een plek van geringen omvang bijeen lagen.

Hij was echter duidelijk tegen zijn woede aan het vechten terwijl zijn handen stijf in zijn schoot lagen en hij strak naar de tafel keek.

Zijzelve deed niets en heure handen lagen mat in den schoot, maar, genoot zij anders van zulk een dolce-far-niente, nu verveelde zij zich, zonder toch tot eenige bezigheid aandrang te gevoelen.

Hier en daar lagen fraai geweven kleden met schitterende kleuren en in sommige kamers stonden tafels of banken van een houtachtige stof, duidelijk door vaklieden in elkaar getimmerd.

Sie erhielten nun zu essen und zu trinken und gingen dann nach einer Ecke, wo Stroh und Decken lagen.

Die Aschenkruege waren umgestossen, Die Scherben lagen traurig durcheinander, Und in dem falben Strahl der Abendsonne, Der durch die Ritzen des Gemaeuers drang, Sah ich ein Woelkchen blassen Staubes schweben, Das vor mir aufstieg, als der letzte Rest Der Toten, und so seltsam mich bewegte, Dass ich, um meinesgleichen, meine Vaeter Vielleicht, nicht unwillkuerlich einzuatmen, Den Odem lange anhielt in der Brust.

In meinem Zimmer in Kansas lagen Zeitschriften aus und Videobänder, mit denen dieses Denken propagiert wurde.

Dennoch hielt Lee seine rechte Gesichtshälfte stets vor ihr verborgen, wenn sie zusammen aßen oder im Bett lagen.